Wykres porównawczy Electrolux Beam

Wydajność Electrolux Beam jest znacznie wyższa niż w przypadku jakiegokolwiek innego odkurzacza. Ten odkurzacz jest wyposażony w silnik o mocy maksymalnej 2000 W, który jest o 20% wydajniejszy niż silniki innych odkurzaczy. Ponadto, wyposażony jest w specjalny filtr węglowy, który skutecznie pochłania pył i alergeny, dzięki czemu jest idealnym rozwiązaniem dla alergików. Dodatkowo, posiada wbudowany system redukujący hałas, co zapewnia ciszę w trakcie pracy. Wykres porównawczy Electrolux Beam pokazuje, że jest on znacznie bardziej wydajny, cichy i bezpieczny niż inne odkurzacze.

Ostatnia aktualizacja: Wykres porównawczy Electrolux Beam

Diagram kołowy (lub wykres/diagram tortowy w wersji 3D) – wykres kołowy podzielony na wycinki, obrazujące proporcje. Na diagramie kołowym długość łuku każdego wycinka (a także kąt środkowy, na którym się opiera, i pole powierzchni, jaki wyznacza) jest proporcjonalna do ilości, jaką przedstawia. Wszystkie wycinki diagramu łącznie tworzą pełne koło. Pokazuje również częstotliwość w pewnych grupach informacji. Nazwa tortowy pochodzi stąd, że wykres tego typu przypomina tort podzielony na kawałki. Najstarszy znany wykres kołowy, został wykonany w 1801 roku przez Williama Playfaira dla Statistical Breviary^[1][2].

Diagram kołowy jest prawdopodobnie najczęściej używanym statystycznym wykresem w świecie biznesu i mediów^[3]. Jest jednak krytykowany^[4], a niektórzy zalecają jego unikanie^[5][6][7][8], wskazując między innymi na to, że trudno jest porównać różne sekcje danego wykresu lub dane z różnych wykresów. W niektórych przypadkach diagramy kołowe jasno przedstawiają informacje, w szczególności jeśli celem jest porównanie rozmiaru wycinka do całości, zamiast porównywania wycinków ze sobą^[1]. Diagramy kołowe sprawdzają się najlepiej, jeśli wycinki przedstawiają od 25% do 50% danych^[9]. Wykresy innego typu, takie jak histogram lub wykres kropkowy lub nie-graficzne metody, na przykład tabele, mogą być lepiej dostosowane do przestawiania pewnych informacji.

Zalecane jest przyjęcie za początek podziału promienia koła pozycji „godziny 12” i dokonywanie podziału zgodnie z ruchem wskazówek zegara^[10].

Przykład[edytuj | edytuj kod]

Diagram kołowy dla przykładowych danych

Rozcięty diagram kołowy dla przykładowych danych z odciętą największą grupą polityczną (frakcją)

Przedstawiony obok przykład diagramu oparty jest o wstępne wyniki wyborów do Parlamentu Europejskiego w 2004 roku. Tabela zawiera liczby mandatów, jakie uzyskała każda grupa polityczna, wraz z ich udziałami we wszystkich dostępnych mandatach wyrażonymi w przybliżeniu w procentach. Wartości w ostatniej kolumnie to miary kątów środkowych każdego wycinka, będące iloczynami miar udziałów i miary kąta pełnego, to jest 360°.

Grupa	Mandaty	Udział (%)	Kąt środkowy (°)
EUL/NGL	39	5, 3	19, 2
PES	200	27, 3	98, 4	Greens/EFA	42	5, 7	20, 7	IND/DEM	15	2, 0	7, 4	ALDE	67	9, 2	33, 0	EPP-EP	276	37, 7	135, 7	UEN	27	3, 7	13, 3	Inni	66	9, 0	32, 5	Razem	732	99, 9*	360, 2*

* z powodu zaokrągleń wyniki nie sumują się do 100 i 360.

Rozmiar każdego kąta środkowego jest proporcjonalny do wielkości odpowiedniej ilości, tutaj: liczby mandatów. Ponieważ wszystkie kąty środkowe mają sumować się do kąta pełnego, który mierzy 360°, kąt środkowy odpowiadający ilości reprezentowanej ułamkiem Q z całości mierzy 360 · Q stopni.W przykładzie kąt środkowy największej grupy politycznej (Europejska Partia Ludowa – Europejscy Demokraci (EPP-EP)) mierzy około 135, 7°: 276/732≈0, 377, a 0, 377·360°≈135, 7°.

Użycie, skuteczność i percepcja wzrokowa[edytuj | edytuj kod]

Trzy zbiory zaprezentowane przy pomocy diagramów kołowych i histogramów

Diagram kołowy jest najczęściej stosowany w biznesie i dziennikarstwie. Statystycy uznają wykresy kołowe za niedokładną metodę prezentacji informacji i są one bardzo rzadko spotykane w literaturze naukowej. Jednym z powodów jest to, że trudno jest porównywać rozmiary elementów na wykresie, na którym zmieniają się pole i kształt zamiast tylko długości. Zgodnie z potęgowym prawem Stevensa pole powierzchni jest postrzegane wzrokowo z siłą 0, 7, zaś długość z siłą 1, 0. To sugeruje, że długość jest lepszą skalą, ponieważ postrzegane różnice długości są proporcjonalne liniowo do różnic rzeczywistych.

Ponadto w badaniach naukowych na Bell Labs wykazano, że porównania przez kąt były mniej dokładne niż porównania przez długość. Widać to na wykresach po prawej, gdzie są trzy zestawy danych, diagram kołowy i odpowiadający mu histogram poniżej. Większość ma problem z uporządkowaniem wycinków diagramu kołowego względem wielkości, jednak kiedy zastosowany jest histogram, staje się to proste^[11]. Podobnie porównywanie zbiorów danych jest prostsze z użyciem histogramu. Z drugiej strony, jeśli celem jest porównanie danej kategorii (wycinek diagramu) do całości (pełne koło) na jednym wykresie a ich wielkość jest bliska 25% lub 50%, to diagram kołowy może być bardziej skuteczny niż wykres słupkowy.

Warianty[edytuj | edytuj kod]

Rozcięty diagram kołowy[edytuj | edytuj kod]

Diagram z jednym lub więcej wycinkiem oddzielonym od reszty wykresu. Taki efekt jest używany zarówno aby podkreślić wybrany wycinek, jak również podkreślić mniejsze wycinki wykresu z małych rozmiarów.

Przestrzenny diagram kołowy (trójwymiarowy, 3D)[edytuj | edytuj kod]

Użycie perspektywy umożliwia nadanie diagramowi kołowemu wyglądu przestrzennego (3D). Taki zabieg często jest stosowany ze względów estetycznych. Trzeci wymiar nie tylko nie poprawia czytelność wykresu, lecz wręcz przeciwnie, powoduje, że jest trudniejszy w odczycie ze względu na zniekształcenia perspektywiczne umożliwiające odwzorowanie przestrzeni na płaskiej powierzchni. Stosowanie nadmiarowych wymiarów, nie służących do wyświetlania danych, jest niezalecane w ogóle, nie tylko dla wykresów kołowych^[7][12].

Diagram pierścieniowy[edytuj | edytuj kod]

Przykład diagramu porównawczego z 1920, zewnętrzny diagram ma formę pierścienia

Diagram pierścieniowy funkcjonalnie jest identyczny z diagramem kołowym. Jedyną różnicą jest to, że jest pozbawiony części środkowej.

Diagram złożony[edytuj | edytuj kod]

Nałożenie na siebie dwóch lub więcej diagramów umożliwia zaprezentowanie zmienności zjawiska w czasie (diagram dynamiczny) lub wzajemne porównanie dwóch lub więcej kategorii zjawiska (diagram porównawczy).

Podobne diagramy[edytuj | edytuj kod]

Diagram centryczny[edytuj | edytuj kod]

Lech Ratajski wyróżniał szczególne rodzaje diagramów złożonych, wśród nich pochodne diagramów kołowych – diagramy centryczne, centrogramy (ang. polar area diagram – diagram biegunowy). W takich diagramach, inaczej niż w zwykłych diagramach kołowych, poszczególne sektory (wycinki) mają równą wielkość kąta, a wartości odkładane są na osiach rozchodzących się promieniście ze środka^[10].

Taki sposób prezentacji jest często stosowany do zjawisk występujących cyklicznie – koło dzieli się na 12 sekcji odpowiadających np. miesiącom lub godzinom. Zastosował go André-Michel Guerry w 1829, pokazując sezonową zmienność wiatrów w roku oraz urodzeń i zgonów w porach dnia. Złożoną wersję takiego diagramu, ze zmiennością w czasie i podziałem na kategorie zjawiska, przedstawiła Florence Nightingale w 1858, prezentując dla królowej Wiktorii przyczyny zgonów w armii brytyjskiej. Tę formę nazywa się niekiedy diagramem różanym.

Układ osi diagramu może wskazywać kierunek geograficzny – taki sposób prezentacji przyjęto w klimatologii i meteorologii na wiatrogramach (diagramach wiatrów, różach wiatrów). W ten sposób częstotliwość wiatrów w 1843 zaprezentował Léon Lalanne.

Lech Ratajski zwracał uwagę na to, że w diagramach centrycznych przy traktowaniu wycinka koła jako reprezentacji wartości miarą nie powinna być długość promienia, ale miara powierzchniowa. Przyrost powierzchni wycinka następuje znacznie szybciej (w stosunku kwadratowym) niż przyrost wartości^[10]. Dlatego też w języku angielskim częściej niż w polskim używa się określenia area diagram (diagram powierzchniowy) zamiast zwykłego diagram (wykres, diagram). W zwykłych diagramach kołowych, o stałym promieniu koła, nie ma to znaczenia.

Wykres biegunowy[edytuj | edytuj kod]

Oprócz diagramów, Ratajski rozróżniał także wykresy jako graficzne przedstawienie funkcji jednej lub wielu zmiennych, które zawsze jest budowane w układzie współrzędnych, zwykle pokazanych na rysunku. Granica między wykresami a diagramami niekiedy zaciera się, tym niemniej można mówić o wykresach biegunowych (centrycznych) – liniowych, słupkowych i kropkowych. Wśród wykresów biegunowych liniowych wydzielał proste i złożone, sumaryczne i strukturalne oraz ich modyfikacje, jak np. wykresy wskaźnikowe czy amplitudowe^[10][13].

Diagram porównawczy dynamiczny (spie)[edytuj | edytuj kod]

Wariantem diagramu biegunowego polowego jest wykres spie (ang. spie chart, prawdopodobnie od ang. slice pie – tort warstwowy), opisany przez Drora Feitelsona^[14]. Przez nałożenie na siebie dwóch diagramów centrycznych możliwe jest porównanie danych w dwóch różnych okresach (stanach). Zjawisko w pierwszym stadium prezentowane jest na normalnym diagramie kołowym. W drugim stadium promienie wycinków są zmienione odpowiednio do zmian wartości każdej zmiennej^[15].

Wielopoziomowy diagram kołowy[edytuj | edytuj kod]

Pierścieniowy wykres systemu plików Linux

Wielopoziomowy diagram kołowy jest używany do obrazowania danych hierarchicznych przedstawionych przez koncentryczne okręgi^[16]. Środkowy okrąg przedstawia węzeł główny, z hierarchią oddalającą się od środka. Segment okręgu wewnętrznego (rodzic) przenosi hierarchiczne relacje na te segmenty okręgu zewnętrznego (dzieci), które leżą w zakresie jego wycinka^[17].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

1. ↑ ^{a b} Spence (2005).
2. ↑ Tufte, p. 44.
3. ↑ Cleveland, p. 262.
4. ↑ Wilkinson, p. 23.
5. ↑ Tufte, p. 178.
6. ↑ Van Belle, p. 160–162.
7. ↑ ^{a b} Stephen Few. „Save the Pies for Dessert”, August 2007, Retrieved 2010-02-02.
8. ↑ Steve Fenton „Pie Charts Are Bad”.
9. ↑ Good and Hardin, p. 117–118.
10. ↑ ^{a b c d} Lech Ratajski: Metodyka kartografii społeczno-gospodarczej. Wyd. II. Warszawa: PPWK im. E. Romera, 1989, s. 45–48 i 67–70. ISBN 83-7000-055-X.
11. ↑ Cleveland, p. 86–87.
12. ↑ Good and Hardin, chapter 8.
13. ↑ Przykład na mapie – Wykresy biegunowe. [w:] Internetowy atlas metod kartograficznych [on-line]. 2010–2012. [dostęp 2017-07-16].
14. ↑ Feitelson, Dror (2003) Comparing Partitions With Spie Charts. 2003. [dostęp 2010-08-31].
15. ↑ Przykład – R Graph Gallery: Spie chart. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-01-04)].
16. ↑ Clark Jeff. (2006). Neoformix. „Multi-level Pie Charts”.
17. ↑ Webber Richard, Herbert Ric, Jiangbc Wel. „Space-filling Techniques in Visualizing Output from Computer Based Economic Models”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• William S. Cleveland: The Elements of Graphing Data. Pacific Grove, CA: Wadsworth & Advanced Book Program, 1985. org/wiki/Specjalna:Ksi%C4%85%C5%BCki/0534037305" title="Specjalna:Książki/0534037305">ISBN 0-534-03730-5. btitle=The+Elements+of+Graphing+Data&rft. aulast=Cleveland&rft. aufirst=William+S. &rft. pub=Wadsworth+%26+Advanced+Book+Program&rft. place=Pacific+Grove%2C+CA&rft. isbn=0-534-03730-5">
• Good, Phillip I. and Hardin, James W. Common Errors in Statistics (and How to Avoid Them). Wiley. org/wiki/Specjalna:Ksi%C4%85%C5%BCki/0471460680" title="Specjalna:Książki/0471460680">ISBN 0-471-46068-0.
• Guerry, A. -M. (1829). Tableau des variations météorologique comparées aux phénomènes physiologiques, d’aprés les observations faites à l’obervatoire royal, et les recherches statistique les plus récentes. Annales d’Hygiène Publique et de Médecine Légale, 1:228-.
• Robert L. Harris: Information Graphics: A comprehensive Illustrated Reference. org/wiki/Oxford_University_Press" title="Oxford University Press">Oxford University Press, 1999. org/wiki/Specjalna:Ksi%C4%85%C5%BCki/0195135326" title="Specjalna:Książki/0195135326">ISBN 0-19-513532-6. btitle=Information+Graphics%3A+A+comprehensive+Illustrated+Reference&rft. aulast=Harris&rft. aufirst=Robert+L. pub=%5B%5BOxford+University+Press%5D%5D&rft. isbn=0-19-513532-6">
• Palsky Gilles. Des chiffres et des cartes: la cartographie quantitative au XIXè siècle. Paris: Comité des travaux historiques et scientifiques, 1996. org/wiki/Specjalna:Ksi%C4%85%C5%BCki/2735503364" title="Specjalna:Książki/2735503364">ISBN 2-7355-0336-4.
• William Playfair, Commercial and Political Atlas and Statistical Breviary, Howard Wainer, Ian Spence, Cambridge: Cambridge University Press, 2005, ISBN 0-521-85554-3, OCLC 58604637.
• Spence, Ian. No Humble Pie: The Origins and Usage of a statistical Chart. Journal of Educational and Behavioral Statistics. Winter 2005, 30 (4), 353–368.
• Edward R.  Tufte, The Visual Display of Quantitative Information, wyd. 2nd ed, Cheshire, Conn. : Graphics Press, 2001, ISBN 0-9613921-4-2, 46932988.
• van Belle, Gerald. Statistical Rules of Thumb. Wiley, 2002. org/wiki/Specjalna:Ksi%C4%85%C5%BCki/0471402273" title="Specjalna:Książki/0471402273">ISBN 0-471-40227-3.
• Wilkinson, Leland. The Grammar of Graphics, 2nd edition. Springer, 2005. org/wiki/Specjalna:Ksi%C4%85%C5%BCki/0387245448" title="Specjalna:Książki/0387245448">ISBN 0-387-24544-8.
• Clark Jeff. „Neoformix”. Multi-level Pie Charts [1]
• Webber Richard, Herbert Ric, Jiangbc Wel. Space-filling Techniques in Visualizing Output from Computer Based Economic Models [2]
• Stasko John. SunBurst [www. cc. gatech. edu/gvu/ii/sunburst/]
• Woodbury, Henry. org/web/20140421105911/http://dd. dynamicdiagrams. com/2008/01/nightingales-rose/">Nightingales Rose

Czyli praktyczne wykorzystanie słupków błędów na wykresie

Jest wiele sytuacji, jakie chcemy przedstawić na wykresie, natomiast jak zaczniemy się zabierać do dzieła, to okazują się one niemożliwe. Przynajmniej na pierwszy rzut oka. I tak w tygodniu przed świętami otrzymałam dwa totalnie różne pytania, które posiadały jednak bardzo podobną excelową odpowiedź. Pomyślałam, że skoro kilka osób w tym samym czasie tego potrzebowało, to może jeszcze komuś z Was może się to przydać, więc napisałam o tym wpis.

Jedno pytanie padło od czytelnika, a drugie od uczestników szkolenia o dashboardach, które prowadziłam. Czytelnik chciał wiedzieć jak na wykresie porównać liczbę zgłoszeń do określonego fachowca, w podziale na miasta, do łącznej liczby zgłoszeń. Uczestników szkolenia natomiast interesowało w jakim stopniu pewni wykonawcy są zależni finansowo od ich firmy, i to w podziale na lata.

Każdy chciał upiec dwie pieczenie przy jednym ogniu i pokazać dwa wykresy na jednym wykresie. W każdym przypadku nie było to możliwe tradycyjnymi metodami. Dla każdego jednak wystarczyło zastosować pewien sprytny wykresowy trik, który postanowiłam dla Was opisać w tym wpisie.

Na tapetę wzięłam sytuację, gdy interesuje nas liczba zgłoszeń do wybranych fachowców w różnych miastach: krawcowej, hydraulika, stolarza i fryzjera. Tę liczbę zgłoszeń chcemy docelowo porównać do liczby wszystkich zgłoszeń do takich fachowców. Czyli docelowo chcielibyśmy otrzymać taki wykres:

Wykres wynikowy

W tym wpisie pokażę Wam, jak to zrobić 🙂

Formatka to zwykła tabelka dzieląca fachowców na lokalizacje (miasta) i wygląda następująco:

Formatka

Ważne jest tutaj to, że ogólna liczba zgłoszeń nie jest prostą sumą zgłoszeń do naszych fachowców. Nie wystarczy więc po prostu wyświetlić jej w dodatkowej etykiecie. Idealnie więc byłoby uzyskać wykres, który porównuje liczbę zgłoszeń w podziale na lokalizację do łącznej liczby zgłoszeń. Czyli coś takiego:

Idealne rozwiązanie

Problem jest jednak taki, że rozwiązanie to łączy w sobie 2 typy wykresów: kolumnowy grupowany i kolumnowy skumulowany. A niestety tych dwóch typów Excel nie pozwala nam narysować na jednym wykresie;(. Chce je połączyć w jeden wykres, a szkoda. Musimy sobie więc poradzić nieco inaczej. Konkretnie uzyskamy taki efekt, jak pokazywałam na początku wpisu. Nie jest to idealnie to, co na rysunku powyżej, ale ma taki sam sens i, co ważne, można to zrobić na jednym wykresie. Trzeba jednak nieco pokombinować…:). O tym kombinowaniu będzie oczywiście ten wpis.

Krok 1. Tworzenie wykresu

Zacznijmy od najprostszego, czyli w ogóle od stworzenia wykresu. Żeby było co przerabiać. Czyli:

1. zaznacz dane (B3:B8 i D3:G8)

2. utwórz wykres kolumnowy skumulowany (Wstawianie/ Wykres kolumnowy/ Skumulowany)

W wyniku otrzymasz coś takiego (kolory mogą się różnić – są zależne od schematu kolorów w Twoim Excelu):

Wykres zaraz po utworzeniu

Na tym wykresie jest wiele niedoróbek i teraz będziemy je likwidować.

Krok 2. Niezbędne przeróbki

Po pierwsze chcemy, aby na oddzielnej kolumnie były zawody, nie miasta. Żeby to zrobić zastosujemy bardzo prosty myk. Po zaznaczeniu wykresu, w menu Projektowanie kliknij przycisk Przełącz wiersz/ kolumnę. Otrzymasz coś takiego:

Wykres po przełączeniu wiersz/kolumna

Wow! Jeszcze gorzej:). Ale jakby się temu bliżej przyjrzeć, to wystarczyłoby tylko odciąć żółtą serię danych i już połowa pracy zrobiona, ponieważ pozostałe serie danych są ok. Samo odcięcie tej serii jednak nie wystarczy, ponieważ przecież chcemy ją przedstawić na wykresie, tylko nie w ten sposób. Zamieńmy więc typ wykresu żółtej serii danych (liczba wszystkich zgłoszeń) na liniowy (albo na punktowy – też będzie OK). Aby to zrobić, należy:

1. zaznaczyć ją (nie jest to konieczne, ale wygodne)

2. kliknąć na nią prawym przyciskiem myszy i z menu kontekstowego wybrać Zmień typ wykresu seryjnego. Pojawi się następujące okienko (od wersji 2013), w którym należy zmienić typ wykresu dla liczby zgłoszeń (nasz żółty) i wybrać liniowy (lub liniowy ze znacznikami od razu).

Zmiana typu wykresu liczby zgłoszeń

Uwaga! W zależności od wersji Excela te kroki mogą wyglądać nieco inaczej (ja korzystam tutaj z 2013). Koncepcja jednak będzie taka sama w każdej z nich.

Po zatwierdzeniu otrzymujemy coś takiego:

Zmieniony typ wykresu

Nadal źle, ale już nie tak bardzo. Przynajmniej widać, że żółte są wyżej niż kolumny. Jednak nie potrzebujemy tej żółtej kreski nad danymi. Przydałyby się tylko punkty, a najlepiej kolumny, które są tak wysokie, jak te żółte punkty „przegięcia”.

Ok. Pozbądźmy się zatem żółtej linii i zastąpmy ją znacznikiem (przy okazji zmienimy kolor na fioletowy). Aby to zrobić:

1. Zaznacz żółtą linię i wejdź do jej opcji (np. Ctrl + 1).
Uwaga! Znów w zależności od wersji Excela okienka będą się różnić, jednak każde zawiera te same opcje.

2. W okienku, które się pojawi ustaw linię na brak linii

Ustawienia linii

3. Teraz w ustawieniach znacznika, wybierz typ (np. linia czy kwadrat), kolor wypełnienia i obramowania (u mnie: fioletowy) oraz szerokość obramowania 3 pt:
PS. Te ustawienia dostosuj wg swoich upodobań, ja podałam przykładowe. Można równie dobrze w ogóle nie wyświetlać znacznika.

Ustawienia znacznika

Efekt będzie taki (po usunięciu osi pionowej, linii siatki i przerzuceniu legendy na prawą stronę i zmianie tytułu wykresu):

Znaczniki po przeróbkach

W sumie to nawet na tym etapie ten wykres można byłoby zostawić – moim zdaniem jest ok, ponieważ pokazuje to, co ma pokazywać.

Żeby jednak uzyskać efekt kolumn pokazujących łączną liczbę zgłoszeń – należy zastosować jeszcze jeden trik. Są to słupki błędów.

Krok 3. Słupki błędów jako kolumny podsumowujące

Tak, oto cały sekret. Słupki błędów (what?! ;)) to bohaterowie naszego wykresu, a moją niekwestionowaną mistrzynią ich użycia jest Leila Gharani (znaleźć ją możesz tutaj). Na szczęście nie musimy się wgryzać w sens ich istnienia;), ważne, żeby wiedzieć jak je wykorzystać do naszych potrzeb. Najpierw je dodajmy, a potem oczywiście będziemy modyfikować.

Dodajemy je do wykresu liniowego, czyli:

1. zaznacz wykres liniowy (fioletowe kwadraciki)

2. z plusika obok wykresu (wersje 2013 i wyższe, menu Układ w niższych wersjach Excela) wybierz Słupki błędów i od razu wejdź do ich ustawień (np. zaznacz wybrany i Ctrl + 1), i tam wybierz:

a) kierunek: minus

b) styl końca: bez zakończenia

c) wielkość błędu: niestandardowa, kliknij Określ wartość i wskaż zakres komórek, które mówią o łącznej liczbie zgłoszeń (D8:G8)

Ustawienia słupków błędów

Teraz troszkę formatowania dla słupków, czyli niech będą linią ciągłą, nadajmy im kolor (fioletowy) i szerokość (np. 7 pt). MOżna jeszcze dorzucić etykiety danych (np. do łącznej liczby zgłoszeń).

Po tych wszystkich zmianach nasz wykres jest już wreszcie gotowy i wygląda tak:

Wykres wynikowy

Moim zdaniem super i mam nadzieję, że Ci pomogłam 🙂

Oraz film:

Ta przeglądarka nie jest już obsługiwana.

Przejdź na przeglądarkę Microsoft Edge, aby korzystać z najnowszych funkcji, aktualizacji zabezpieczeń i pomocy technicznej.

Dodatkowe zasoby